dokunuş

Bir adam gördüm bu gece. Amaçsızlığının ayaklarına dolanışını seyrettim. Gözlerini göremedim. Rüzgarın saçlarının arasından geçirdiği huzursuzluğu gördüm; onu seyrettim. Ellerini göremedim ama, ruhunu görmem fazla zamanımı almadı.

Bir direnişi gördüm bu gece.

Boynuna asılmayı bekleyen; sandalye itildikten sonra ayaklarının boşlukta sallanışına destek verecek olan o ipe karşı yaratılan direnişi gördüm. 

Bununla birlikte, havaya zorla bırakılmış bir nefes gördüm. Nefesin her zerresindeki zorunluluğun çizdiği hüzne dokundum. 

O bugün ölmedi,

ben ona dokundum.

İşte sokaktaki o adamın karanlığını gördüm. Ve bunu, zaman akarken farkettim.

O ölmedi. Gördüm.

Ben ona dokundum.

Dokunmak yetmedi;

öldüm.