ya siz, kimsiniz?

   Ben bir hastanenin, rengi solmuş mavi duvarıyım. Her gün insanların acılarıyla uyanıyorum. Onları selamlıyorum. Her gün onlarca çığlık yankılanıyor bedenimde. Onlarca gözyaşı dökülüyor gözlerimin önünde. Telaşlarına bakıyorum, bazen de küçük ailelerine yeni bir bireyin katılmış olmasını karşılayan, çiçeği burnunda bir annenin sevincini paylaşıyorum.

Ben hep bekliyorum, onlar gibi. Çürüyorum

  Ben bir pencereyim, dar bir sokağa bakan. Sokak satıcılarıyla konuşuyorum. 
Tablasındaki kırmızı elmalara, yeşil üzümlere bakıyorum.

Belki beş dakika sonra unutuyorum

  
  Bense bir müzik kutusunun baleriniyim. 
Dönüyorum öyle, dünyada varolma sebebim buymuşçasına. 
Gözlerime bakarsanız, küçük bir kızın uykuya dalışını seyredebilirsiniz; 

Benim her gece yaptığım gibi.


Ben bir sigara dumanıyım
Yahut bir rakı bardağı.
Sonbaharda dalından ayrılan o sararmış yaprak, yine benim.
Evet haklısın, bir süre önce yeşildim. Ama zaman geçiyor işte. Öyle ya da böyle.
Zamanın akışını durduramayan o eller, yine benim ellerim.


Sen bunları bilmiyorsun ama, ben senim
Sensizim ama, ben sizim
Göremeseniz de.